Hieronder volgen twee bijdragen met aandacht voor de toekomst met verschillende invalshoeken. Leo Jansen gebruikt ‘backcasting’, dat is terug-extrapoleren naar het heden vanuit een graag gewilde stabiele eindtoestand over zeg vijftig jaar, omstreeks 2050, met een dan meer “rechtvaardige, tot participatie nodende, leefbare en duurzame samenleving op een ecologisch gezonde planeet”. Welke maatregelen moeten de mensheid nu nemen om bij die duurzame eindsituatie uit te komen? Wouter Biesiot, wiens levensschets in de vorige Nieuwsbrief stond, heeft zich ook met backcasting bezig gehouden en kwam daarbij tot zorgelijke resultaten als deels verwoord in de Pugwash publicatie Crossroads [1] en in het proefschrift van Henk Mulder [2]. Maar de resultaten van backcasting kunnen ook een uitdaging vormen! Jansen probeert hieronder drie trajecten aan te reiken.
Johan van Klinken richt zich met de meer gebruikelijke forcasting (extrapoleren naar de toekomst) op een termijn van één of twee eeuwen. Het mag zijn dat de wereldbevolking B nijgt tot stabilisatie, de (energie)consumptie C doet dat allerminst terwijl de veelal verzwegen afname van de soortenrijkdom S dramatisch moet worden genoemd. De mensheid nadert met rasse schreden het punt ‘op is op’ en moet zich met alle realiteitszin voorbereiden op een periode met hoog oplopende spanningen wanneer ze wordt terugverwezen tot uitsluitend duurzaam energiegebruik. Pas daarna kan de Wereld zich ordenen tot een ‘Sustainable, Equitable and Liveable World” [1]
Links naar de artikelen:
- “Technologie in Duurzame Ontwikkeling; Drie Trajecten”,
door Leo Jansen - “De Vlam van een Lucifer in de Nacht; een onaanvaardbaar beeld”,
door Johan van Klinken
[1] The World at the Crossroads; Smith, Okoye, de Wilde en Deshinkar eds; bldz 57 ev
[2] H. Mulder, Back to our Future; Proefschrift RU-Groningen, okt 1995 (Abstract hierna op bldz. 10)