Al sinds de jarig zestig is er een ruime participatie van wetenschapsmensen uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika in de internationale Pugwash-beweging geweest. Tevens deden topspecialisten uit de hoek van de milieuwetenschappen hun entree in Pugwash. Een keerpunt in het beleid van Pugwash is de “Verklaring van Dagomys” van 1988.In deze verklaring wordt onderstreept dat de idealen ontwapening, ontwikkeling en milieubehoud slechts in hun onderlinge samenhang kunnen worden verwezenlijkt:
De uitdaging is nu wegen te vinden waarlangs een duurzame ontwikkeling van alle wereldregio’s mogelijk wordt en waarlangs zowel militaire als ecologische dreigingen afnemen. Internationale samenwerking en effectieve organisatie op internationale, regionale, nationale en lokale niveaus is noodzakelijk om de levens ondersteunende ecosysteem van de wereld in stand te houden. Een maximale inzet is nodig om een gevoel van verbondenheid en een bereidheid tot samenwerking te scheppen, economische onrechtvaardigheid op te heffen en een sfeer van wederzijds vertrouwen te bevorderen. De tot nu toe genomen stappen zijn geen adequaat antwoord op de dreigingen.
Overbewapening, overconsumptie, onderontwikkeling en milieubederf zijn met elkaar gekoppelde problemen van het einde van deze eeuw. Ze zijn mede veroorzaakt door misbruik van de wetenschap. Daarom wordt de betrokkenheid van Pugwash met deze problematiek steeds groter (zie door Nederland geïnitieerde international Pugwash-activiteiten rond Crossroads in 1992-1994, Sharing the Planet in 2002/2003 en New Challenges to Human Security in 2006/2007).